Voor niets gereden, of toch ......op een andere plaats misschien.

Na 2dagen rijden waarbij we toch 100 km verder sijn gereden zijn we terecht gekomen op de grens van midden Portugal en de Algarve. De Hymer hebben we met nog meerdere gelduitspaarders duitsers, Nl ers en britten. Deze plek zijn we al meerdere malen gepasseerd. Aljezur. Met een heel mooi strand die bereikbaar is via een hobbelige weg van ca 4 km. De camperplaats kenden we niet. Het ligt achter de plaatselijke dagmarkt. We hebben altijd ervoor gestaan waar al het verkeer langs komt. Ik had de wagen een smalle toegang in moeten rijden. En dan sta je vlak en rustig. In een plaatsje 40 km verder hebben we twee jaren geleden heerlijke verse garnalen gegeten. Dat wordt dan een herhaling.. Dat komt voor mij goed uit. om langs dit plaatsje te rijden. We hadden ook een andere route kunnen kiezen en dan zijn we sneller in de Algarve. Maar dan heb ik door de bergen moeten rijden. Brrrr En bovendien missen we onze garnalenplaats ......Maar in het cafeetje aangekomen bleek dat ze geen garnalen hebben. Dus ....jammer. Zit nu dus met een groot bord zelfgemaakte salade en een nog groter bord friet voor mijn neus dit verhaaltje te typen.  Op deze route weet ik een ijzerwinkel te staan. In Villa de Bispo Ja, in Het Huis van de Bisschop. Daar moet ik een kleinigheid kopen. De zekeringhouder voor de blower en misschien de airco is gesmolten , (overbelasting?) Een zekering van 30 ampere heeft daar een hele tijd zitten vonken! Maar gelukkig ontdekten we het op tijd. 3 dagen geleden deed het zaakje nog. Maar nu rijden we dan maar zoals in oeroude tijden met open raam.. Gelukkig is het niet warm. Dat is het wel in de buurt van Coimbra ca 200 km noordelijk van hier. Daar zouden we eigenlijk naar toe gaan. Maar dat is 14 dagen geleden. In jet binnenland is het erg warm. Toen in Fatima was het warmer dan 35 graden Gisterenavond konden jullie zien dat het daar weer aan het branden is. Op onze binnenreis in P zijn we door die streek gereden waar in juni en juli ook al gefikt heeft. Bizarre aanblik. We wisten niet dat we er langs kwamen. Anders hebben we een andere makkelijker toegangsroute gekozen. Vlakker. Deze toegangroute heeft ca 200 km hellingen, kruipsporen en bij iedere afdaling een grindkuil voor diegenen met rem problemen. En dat iedere keer weer. Afdaling ......grindkuil. Je snapt dat ik zweette. Kaatje heeft alles stoicijns doorstaan. Ze bleef rusig zitten met de voetjes op het dashboard. Dat moest wel. Want het is haar rijdag. Ik hoef alleen maar de pedalen te trappen, de versnelling en stuur te bedienen. Haar taak? Kruipspoor zeggen, of afdaling 7 procent etc. Maar onze combinatie werkt voortreffelijk ondanks de "verschil van mening" van ons iedere dag. Vandaag heb ik weer een goede "opener": Ik moet drie keer aanzetten ..... en dan.  De details zal ik jullie besparen. Haar reactie: Hou op!  Maar toch gaan we samen verder. Ze is nu de ellendige tv beelden aan het bekijken. Totale dorpen uitgebrand.  Nu mensen ik beeindig dit verhaaltje maar . Mijn friet en sla heb ik niet op. Tot een volgende keer. Maar je weet .......DELETE is ook een optie.